Polecenie Diskpart w szczegółach: kompletny przewodnik, porady i praktyczne przykłady

Polecenie diskpart Jest to bez wątpienia jedno z najpotężniejszych i najbardziej wszechstronnych narzędzi wchodzących w skład OS Windows do zarządzania dyskami twardymi, partycjami, woluminami i urządzeniami pamięci masowej magazynowanie zazwyczaj. Mimo że do wykonywania niektórych podstawowych zadań dostępny jest łatwy w użyciu interfejs graficzny, wielu zaawansowanych użytkowników, techników, a nawet entuzjastów komputerów woli korzystać z diskpart za ogromną kontrolę i precyzję, jaką oferuje. Wydany w 2000 r. w celu zastąpienia starego „fdisk”, Diskpart ewoluował, dostosowując się do współczesnych potrzeb, umożliwiając nawet manipulację wirtualnymi dyskami twardymi (VHD), operacje na partycjach GPT i MBRi zarządzanie dyskami wewnętrznymi i zewnętrznymi, pamięciami USB i karty SD.

W tym artykule powiemy Ci absolutnie Wszystko, co musisz wiedzieć o Diskpart. Od najbardziej podstawowych pojęć do polecenia zaawansowane, zawierające praktyczne przykłady i niezbędne wskazówki, dzięki którym możesz w pełni wykorzystać potencjał programu bez ryzyka, a przede wszystkim uniknąć utraty danych z powodu błędów wykonania. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak wyczyścić dysk twardy, forma łza partycje, konwertuj typy partycji, twórz dynamiczne woluminy lub zarządzaj dyskami w systemie Windows Server jak profesjonalista – czytaj dalej. Oto kompletny przewodnik, kompletny, doskonale zorganizowany i aktualizowany na bieżąco.

Czym jest Diskpart i do czego służy?

diskpart Jest to narzędzie wiersza poleceń opracowane przez firmę Microsoft, które umożliwia zarządzanie dyskami, partycjami i woluminami w systemach Windows (XP, Vista, 7, 8, 8.1, 10, 11 oraz wersje serwerowe). Jego główną zaletą jest to, że zapewnia duża elastyczność i kontrola na sprzęt komputerowy składowanie. Zawiera funkcje niedostępne w graficznym interfejsie zarządzania dyskami, takie jak bezpośrednie manipulowanie niektórymi atrybutami, tworzenie lub usuwanie woluminów dynamicznych, zmiana zaawansowanych typów partycji lub uruchamianie automatycznych skryptów dla powtarzających się czynności.

Jest kompatybilny z komputerami stacjonarnymi, laptopy, serwerów, a nawet wymiennych urządzeń pamięci masowej. Jest ono szczególnie przydatne dla zaawansowanych użytkowników, administratorów systemów i techników, ale może z niego korzystać każdy, kto ma minimalną wiedzę, pod warunkiem że zastosuje się do wytycznych i środków ostrożności, które omówimy później.

Jak uzyskać dostęp do Diskpart w systemie Windows

Istnieje kilka sposobów uruchomienia narzędzia Diskpart, zależnie od wersji systemu Windows:

• Z menu startowego: Naciśnij klawisze Windows + S i wpisz „diskpart”, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz „Uruchom jako administrator”.
• Z okna Uruchom: Naciśnij Windows + R, rodzaj cmd i naciśnij Enter. Następnie napisz diskpart i naciśnij Enter.
• W systemie Windows Server i nowszych wersjach: Dostęp jest możliwy z poziomu systemu Windows PowerShell wykonywane jako administrator.
• Z poziomu instalacji lub środowiska odzyskiwania systemu Windows: Uzyskać dostęp do wiersz polecenia i uruchamia „diskpart” nawet wówczas, gdy system nie uruchamia się normalnie.

Po pomyślnym uruchomieniu narzędzia Diskpart zobaczysz, że monit zmieni się na DISKPART>, wskazując, że jest gotowy na otrzymywanie określonych poleceń.

Podstawowe pojęcia, które powinieneś opanować

Aby bezpiecznie korzystać z narzędzia Diskpart, należy je zrozumieć Kluczowe koncepcje:

• Dysk: Jest to fizyczne urządzenie pamięci masowej (dysk twardy, SSD, zewnętrzny USB, itp.).
• Przegroda: Jest to część przestrzeni dysku fizycznego, która może zawierać jeden lub więcej woluminów. Mogą być podstawowe, rozszerzone lub logiczne, w zależności od wybranego schematu partycjonowania (MBR, GPT).
• Tom: Jest to logiczna jednostka, na której zamontowany jest system plików. Zazwyczaj każda partycja odpowiada jednemu woluminowi, choć na dyskach dynamicznych mogą występować woluminy obejmujące wiele partycji lub dysków.

Lista najważniejszych poleceń i co każde z nich robi

diskpart Posiada niezwykle szeroki repertuar komend. Do najczęściej stosowanych należą:

• list disk: Wyświetla wszystkie dyski fizyczne podłączone do systemu.
• wybierz dysk : Wybierz dysk, na którym będziesz pracować (zamień X na numer uzyskany z listy dysków).
• wyświetl partycję: Wyświetla listę wszystkich istniejących partycji na wybranym dysku.
• wybierz partycję :Oznacz konkretną partycję jako cel przyszłych operacji.
• list volume: Wyświetla wszystkie dostępne woluminy.
• wybierz głośność : Wybierz konkretny wolumin według numeru lub litery.
• utwórz partycję podstawową/logiczną/rozszerzoną rozmiar=: Tworzy nową partycję określonego typu i rozmiaru.
• usuwanie partycji: Usuwa wybraną partycję.
• format fs=etykieta=szybki: Formatuje wybrany wolumin, wybierając system plików oraz opcjonalnie etykietę i szybkie formatowanie.
• przypisz literę=: Przypisz literę dysku do partycji/woluminu, aby była widoczna w Eksploratorze plików.
• usuń literę=:Usuwa literę dysku z woluminu, przydatne, aby ukryć dysk przed użytkownikiem.
• kleń:Usuwa wszystkie partycje i dane na wybranym dysku. Używaj tego polecenia z najwyższą ostrożnością!
• rozszerz rozmiar=: Rozszerza wybrany wolumin o dostępną ciągłą, nieprzydzieloną przestrzeń.
• skurcz pożądany=: Zmniejsza rozmiar wybranego woluminu (dostępne tylko dla NTFS).
• konwertuj mbr/gpt/dynamic/basic: Konwertuje schemat partycjonowania wybranego dysku.
• aktywny:Oznacza partycję jako aktywną, co jest wymagane do jej utworzenia. boot.
• pomoc: Wyświetla pomoc dotyczącą dowolnego polecenia.
• szczegółowe informacje o dysku/woluminie/partycji: Wyświetla szczegółowe informacje o wybranym elemencie.
• wyjście: Zamknij Diskpart i wróć do normalnego wiersza poleceń.
• atrybuty dysku/woluminu: Zarządzaj atrybutami, takimi jak „tylko do odczytu”, „ukryty” itp.
• systemy plików: Wyświetla listę systemów plików obsługiwanych przez wybrany wolumin.

Zalecana kolejność użycia: Typowa operacja z Diskpart

Podstawowy przepływ pracy dla dowolnej operacji Diskpart zazwyczaj przebiega następująco:

1. Wyświetl dostępne dyski: list disk
2. Wybierz dysk docelowy: select disk X (zamień X na żądany numer dysku)
3. Wyświetl listę istniejących partycji: list partition
4. Wybierz partycję: select partition N (opcjonalne, jeśli zamierzasz operować na konkretnej partycji)
5. Wybierz lub utwórz wolumin: create partition primary/logical/etc.
6. sformatuj partycję: format fs=ntfs label="Nombre" quick
7. Przypisz list: assign letter=F
8. Sprawdź czy wszystko jest w porządku: list volume, detail disk, itp.

Praktyczne przykłady użycia Diskpart

Przykład 1: Wyczyść dysk i utwórz nową partycję

1. Otwórz Diskpart jako administrator.
2. list disk – znajdź numer dysku, który chcesz wyczyścić.
3. wybierz dysk 1 – na przykład dysk 1.
4. kleń – usuwa wszystkie partycje i pozostawia dysk pusty.
5. utwórz partycję o rozmiarze podstawowym=102400 – utwórz partycję 100 GB.
6. select partition 1
7. format fs=ntfs etykieta=»Praca» szybki – szybkie formatowanie i nakładanie etykiet.
8. przypisz literę=E – przypisz literę E, aby uzyskać dostęp z przeglądarki.

Przykład 2: Konwersja dysku z MBR na GPT

1. list disk
2. wybierz dysk 2
3. kleń – konieczne jest wcześniejsze posprzątanie.
4. przelicz gpt

Przykład 3: Rozszerzanie rozmiaru partycji

1. list volume
2. wybierz głośność 3
3. przedłużyć rozmiar = 20480 – dodaje 20 GB ciągłej nieprzydzielonej przestrzeni.

Przykład 4: Formatowanie dysku flash USB z poziomu Diskpart

1. list disk – znajdź numer pamięci USB.
2. wybierz dysk 3
3. kleń
4. create partition primary
5. select partition 1
6. formatuj fs = fat32 szybko – idealny do współpracy z większością urządzeń.
7. przypisz literę=H

Zaawansowane polecenia, skrypty i automatyzacja

Diskpart umożliwia automatyzację złożonych zadań poprzez uruchamianie skryptów zapisanych w plikach tekstowych. Aby to zrobić, utwórz plik z rozszerzeniem .txt, w którym każdy wiersz będzie prawidłowym poleceniem Diskpart. Możesz skorzystać z instrukcji rem aby wprowadzić komentarze w scenariusz. Plik wykonuje się poleceniem:

diskpart /s nazwa_skryptu.txt

Ta metoda doskonale sprawdza się w przypadku wdrożeń masowych, konfiguracji bezobsługowych lub procedur konserwacyjnych. Zaleca się pozostawienie kilku sekund odstępu między kolejnymi skryptami poprzez dodanie np. timeout /t 15 aby uniknąć konfliktów w responsywnym wykonywaniu Diskpart.

Jeżeli podczas wykonywania skryptu wystąpi błąd, Diskpart powiadomi Cię o tym za pomocą określonego kodu i zatrzyma sekwencję, chyba że uwzględniono parametr nieerr na odpowiednich liniach, co pozwala na kontynuację pracy pomimo wystąpienia pewnych niekrytycznych awarii.